‘Mem, je ogen druppen,’ zei Yfke woensdagochtend vroeg. Lieve woordjes en ik voelde me ietsje beter. Want au, wat deed mijn nek toch zeer! Die nacht was het weer eens tijd voor een levendige droom, zoals ik die soms heb. Eens in de zoveel tijd droom ik zo echt dat ik hardop praat of zelfs uit bed ga. (Tja… dit heb ik geërfd van mijn moeder, ik kan er ook niks aan doen ;). Er is op zich prima mee te leven hoor haha!).
Maar die nacht droomde ik zo raar dat ik uit bed ben gestuiterd (ik heb geen idee hoe) en mijn nek heb gekneusd. Gelukkig wezen röntgen en de CT-scan uit dat er niks ernstigs aan de hand was, maar de ontzettende spierpijn maakt het leven (inclusief bloggen en ontwerpen) momenteel wat lastig.
Ik doe het even rustiger aan. Die gekke dromen van mij. Ik heb steeds John Lennons liedje in m’n hoofd…
8 Reacties
Nou zeg dat wel, tsjongejonge! Gelukkig heb ik het minder extreem geërfd.
Jeetje, wat heftig! Veel beterschap..
Beterschap!!!!
Wow, wat vervelend! Veel beterschap
Betterskip tawinske!
Dank je wel voor jullie lieve reacties! Het gaat gelukkig alweer wat beter met me 🙂
Ik had door alle drukte thuis, o.a. een verjaardag van Mirthe, je slaap-ongeval helemaal gemist!! Wat kun je dan raar doen in je slaap hè?! Ik heb als puber ook wel met mijn voeten buiten in de sneeuw gestaan 's nachts, zonder het zelf door te hebben. Snap je toch niet?! Het lijkt me verstandig om je maar aan het bed vast te ketenen en de sleutels buiten bereik te leggen… 😉 Fijn dat je weer wat opknapt, hoop dat je je snel weer de oude voelt…x
Ach bah wat naar. Gelukkig gaat het al wat beter met je. John Lennons liedje heb ik – heel toepasselijk – op een kussensloop. Slaapt heel fijn! 😉